'Op vrijdag zijn we allemaal versleten.'

‘Ik heb ze allemaal gevraagd om langs te komen voor de foto, want ik doe dit niet alleen hoor!’ Het is het eerste wat Lenie tegen me zegt als we elkaar begroet hebben. De vrijwilligersclub van seniorencomplex De Pionier telt namelijk acht leden. Gerard draait de biljartclub, doet de tuin en net als Manfred “hier en daar een klussie”. Ook regelt hij elk jaar een vijf meter hoge kerstboom én zet hij daar persoonlijk de piek bovenop. Isabel en Joke verrichten hand- en spandiensten. En de rest? Die vormt het kookteam van Taverne de Schranserij.

We koken inmiddels voor zo’n 50 man’, vertelt Lenie trots. ‘Elke week. Maar nu even niet. Want we krijgen een nieuwe keuken!’ Dolblij is ze. Want de afgelopen vier jaar was het best wel een beetje behelpen. Koken doen ze in de algemene ruimte van De Pionier. Maar ja, de keuken die daar stond was natuurlijk berekend op middagjes kaarten en andere gezelligheden. Wie had kunnen voorzien dat hij wekelijks dienst zou gaan doen als “restaurantkeuken”?

Een zes-pits fornuis
'Elke week moesten we de kookplaat weer uit de kast halen en opbergen. En op die vier pitjes pasten natuurlijk maar twee grote pannen. We moesten daarnaast van die elektrische pannen gebruiken. Straks hebben we een echt fornuis met zes pitten!’ Ook krijgen ze een afwasmachine. Wat een verademing. ‘Alhoewel Manfred nu denkt dat hij ontslagen wordt’, schatert Lenie. ‘Want hij is onze afwasser. Maar hij hoeft zich geen zorgen te maken hoor. Want die grote pannen passen daar toch niet in. En grote schalen nemen ook teveel ruimte in. Dus ik heb zo’n mooie grote kraan voor ‘m geregeld. Zo eentje die je kunt uittrekken. Dan kan hij daar lekker mee aan de slag.’ 

Weer samen aan tafel
‘Voordat corona kwam, kookten we één keer per maand. Voor 20 tot 30 mensen. Toen we niet meer samen mochten eten, zijn we wekelijks gaan koken en gaan bezorgen. Want wij zijn niet voor één gat te vangen hoor. We hebben ook wel eens gehad dat we niet beneden konden koken. Nou, dan doen we het gewoon bij mij thuis. Trekken we er twee tafels bij.’ Twee jaar lang bezorgden ze. En in die periode groeide het aantal “klanten” tot zo’n 50 mensen. ‘Als de keuken klaar is, kunnen we weer samen gaan eten. En dat wordt hoog tijd ook. Mensen verlangen naar de gezelligheid. Maar we moeten nog wel even kijken hoe we het dan gaan doen. Waarschijnlijk gaan we om de week hier eten, en om de week bezorgen. Dan hebben de mensen die niet hierheen kunnen komen, toch nog twee keer per maand een maaltijd van ons.’

Een hele organisatie
Koken voor zoveel man is een hele organisatie. Lenie en Diana doen op woensdag de boodschappen. Op donderdag 11.00 uur beginnen ze met klaarmaken. 15 kilo aardappelen schillen of 20 kilo asperges. Ze draaien er hun hand niet voor om. Met het snijden, bakken en braden zijn ze het gros van de dag bezig. Als er bezorgd wordt, wordt alles keurig in plastic bakjes gedaan. Diana en Jannie bezorgen alles buiten De Pionier. Van Schiedam-Zuid en -Oost tot Groenoord. Daar zijn ze wel twee uur mee bezig. Lenie brengt het eten binnen De Pionier rond. Wordt er gezamenlijk gegeten? Dan worden de tafels gedekt en ontvangen ze hun gasten om 16.30 uur. ‘Sommigen staan al om vier uur voor de deur te trappelen’, lacht Lenie. Om 19.30 uur is het afgelopen. Na de afwas gaan ze dan nog even samen uitbuiken en napraten en dan gaat iedereen weer naar huis. ‘Ik duik normaal om 23.00 uur m’n bed in, maar op donderdagavond is de batterij al om 21.00 uur leeg’, bekent Manfred. ‘En dan slaap ik echt de klok rond.’ Maar hoe “versleten” hij op vrijdag ook is. Het is Manfred die om het hardst roept “we zijn van plan om dit nog minstens 10 jaar te doen!”

Nieuwe stoelen en gordijnen
Het budget voor de keuken wist Lenie rond te krijgen dankzij bijdragen van de gemeente Schiedam, Hof in Zuid, het Schiedam Vlaardingenfonds en Woonplus. Dat ging niet zonder slag of stoot. Maar opgeven staat niet in Lenie’s woordenboek. De volgende twee grote wensen liggen trouwens alweer klaar. ‘De gordijnen zijn 30 jaar oud. Als ik die nog één keer was, vallen ze uit elkaar. En de stoelen zijn al net zo oud. Ook die zijn aan vervanging toe!’


Taverne de Schranserij wordt ook door het WOT, DOCK, de Bewonersvereniging Schiedam-Zuid en huisartsen erg gewaardeerd. Regelmatig brengen zij mensen aan die wel wat gezelligheid en een goede maaltijd kunnen gebruiken.